even kort, of toch iets langer ;-)

Hallo Iedereen,

Ik weet dat het een beetje afgezaagd begint te worden, maar ik wil iedereen nog maar eens hartelijk bedanken voor de lieve woorden en goeie tips! Dank, dank, dank :-)

Afgelopen woensdag ben ik niet naar Weskoppies geweest (het bakkie deed het ff niet en dat vond ik wel een goed excuus). Overdag heb ik aan een verslag gewerkt en in de namiddag ben ik met Sanne en Seray mee geweest naar een organisatie die muzieklessen geeft aan kinderen en jongeren die eigenlijk geen geld hebben om muzieklessen of instrumenten te betalen.
We konden aanwezig zijn bij een marimba-les en dat was een super ervaring! De leraar was wel een beetje streng, maar had ook veel plezier in zijn werk, waardoor de jongeren duidelijk werden aangestoken. Ze speelden allemaal ritmes waarop je gewoon niet stil kon blijven zitten, terwijl je in Nederland begint met de 'vader jacob' achtige nummers als je net op een instrument leert spelen.
Aan het einde van de les zijn we dan ook meteen gaan vragen of we de dag erna ook naar de gitaarlessen mochten komen kijken, en dat vonden ze prima.
Woensdagavond had Sanne een afspraak met een van de 'cleaning ladys' van het guesthouse, die haar vlechtjes ging maken. Toen we zagen waar deze vrouwen moesten wonen waren we best wel geschokt. Al deze vrouwen slapen in hokjes in de tuin, waar in Nederland nog geen ezel in wordt gezet (daar is het trouwens ook te klein voor). Nu snap ik ook waarom sommige van deze vrouwen zo verbitterd en kwaad naar ons kijken. Ik heb een 2-persoons kamer voor me alleen en dan nog staat ie propvol met allemaal prulletjes die ik op z'n zachtst gezegd niet echt nodig heb om te overleven...

Donderdag had ik een hele boeiende dag bij Weskoppies, wat wel een hele opluchting was. Samen met het team had ik eerst een afspraak met een hele moeilijke cliente en haar moeder, daarna een mini ward-round (hierin worden alle clienten die bij ons team horen in het kort besproken), gevolgd door een bezoek aan de open dag van de afdeling arbeidstherapie. Ik dacht tot nu toe dat de clienten bij de arbeidstherapie alleen maar nep-bloemen maakten, omdat ik dat alleen nog maar had gezien. Nu blijkt dat er heel veel verschillende activiteiten worden georganiseerd en dat er ook nog daadwerkelijk over is nagedacht welke activiteiten goed zijn voor welke vaardigheden die de clienten moeten leren.
Om 13.30 uur had ik de introductie met 'mijn' vrouwengroepje. Iedereen kon een collage maken en aan de hand daarvan iets over zichzelf vertellen. De clienten waren allemaal best enthousiast en vertelden me meteen hun hele verleden. Een van de patienten vertelde meteen dat ze in een opvanghuis was opgegroeid en dat ze nooit kinderen had kunnen krijgen en dat ze daar nog steeds heel verdrietig door is. Toen ik aan een meisje van 20 vroeg of zij kinderen had, bleek dat ze een zoon van 8 jaar heeft. Ik vond het best schokkend dat ze zo jong moeder was geworden, maar zij zei dat dit in de buurt waar zij woonde heel normaal was.
Al met al was het toch een gezellig uur en ik had het idee dat de clienten het heel fijn vonden om hun verhalen bij elkaar en mij kwijt te kunnen.

Ik vertrok iets vroeger naar het guesthouse, omdat we weer naar die muziekorganisatie gingen. De gitaarlerares had duidelijk minder plezier in haar baan als de marimba-leraar, maar het was toch weer heel interessant om te zien hoe gemotiveerd de jongeren waren. Volgende week gaan we misschien kijken bij een piano-les...

Vanavond (vrijdag-avond) gaan we weer eten bij Agnes en Colette, omdat Bjarni terugkomt van zijn vakantie. Voor het weekend hebben we geloof ik nog niet echt plannen, maar ik verheug me er wel op!

Doei doei, xx Elke